Daar gaan we....!

Een week geleden typte ik nog vanuit ons huisje op de vrouwenweg. 

Het is intussen zover, sinds afgelopen donderdag slapen we in Zoeterwoude bij mijn ouders en wat was het fijn om een huiselijke plek te hebben voor deze laatste dagen waarin we nog best aardig wat op de agenda hadden staan. Opa en Oma hebben ons flink geholpen met het af en toe uitlaten van Banjer en het bezig houden en/of oppassen op Mirre. Super fijn! 

Afgelopen vrijdag kwam dan de verhuiswagen, lekker op tijd om 08.30 uur. Fris en fruitig (nottttt want het was wel even wennen aan onze nieuwe slaapplek + de regen die 's nachts viel bezorgde ons ook aardig wat spanning of alle spullen die we buiten onder het afdak hadden staan, ook wel echt droog bleven) arriveerden wij. Al snel bleek mijn persoontje plus een verwarde Banjer en een inmiddels alweer moeie Mirre (tja dat krijg je als je tussen 05.00-06.00 uur wakker wordt. Maar hé, ons hoor je daar dan niet ontevreden mee zijn want sinds een week of 2 heeft ze het slapen aardig ontdekt en slaapt ze regelmatig aan 1 stuk of met maar 1 voeding. en dat is echt een HELE FIJNE vooruitgang). Goed waar was ik? Wij bleken dus al gauw een beetje teveel in ons kleine huisje met al die dozen en die verhuisjongens die ook haast hadden plus de laatste spullen die nog ingepakt moesten worden... dat kon David even beter alleen doen. Ik werd GEK. Even lekker gewandeld dus. 

Wat was het een project. Maar hé alles (nou ja bijna alles) zit erin en de spullen komen de 15e aan op ons nieuwe adres in Zweden. Klein traantje kon er wel vanaf toen de wagen de straat uit reed. (we hebben daar een filmpje van, althans niet van de kleine traantjes maar van die vrachtwagen. Een soort Ik Vertrek filmpje mocht niet ontbreken. die posten we wel even ergens als dat hier niet lukt) 

Ok. Vrachtwagen weg, op naar lunch en Mirre haar middagslaapje. Banjer uitlaten. Mirre wakker. En op naar vrienden voor gezellig bijeenkomen. Mirre naar bed, ennnn weer wakker de volgende ochtend. Heel veel klusjes (spullen naar kringloop, geleende spullen afdroppen etc.) gedaan met mijn bestie (💛), appeltaartjes gehaald, boodschappen gedaan in de Veen bij mijn favorietste (oud 😢) collega ever en met elkaar geluncht. Toen op kraambezoek wat uiteindelijk eindigde in een verrassing voor David: een afscheid van al zijn vrienden. Super! Iedereen die dag een zelftest gedaan, want het risico voor ons is te groot dat we anders (als we Corona zouden oplopen) ons nieuwe thuisland niet in mogen. Zondag in de ochtend brunch met mijn ouders, broer en nichtjes en in de middag hebben we een cursus zuivel (kaasjes, gekarnde melk, roomboter en ricotta) gedaan van een bon die we nog open hadden staan maar wat door mijn zwangerschap et cetera niet kon (sorry @fab en lein... we wilden hem graag nog inwisselen en mochten maar met zijn 2tjes...) Maar als we er eenmaal goed in zijn, leren we het met liefde aan jullie 😜 Het was heel leuk met zijn tweeën op pad en lekker weer. Daarna met mijn ouders in de tuin een bbq. Zo vliegt de tijd wel voorbij. 

Maandag laatste klusjes in het huis op de Vrouwenweg, administratieve klusjes en met Mirre naar het ziekenhuis naar een dermatoloog (geen gekkigheid, vorm van eczeem waar we mee aan de slag kunnen). Nog even doei zeggen bij David zijn broer en gezin. In de avonden zijn we vaak moe tegen de tijd dat Mirre slaapt, is het Banjer uitlaten, nog even thee drinken met elkaar, iets op de computer regelen, Zweeds lesje en slapen maar. Vandaag hadden we Banjer in de lappenmand met een bezoek aan de dierenarts met een roes. Blaasontsteking en wat mannelijke hormonen issues dus gekozen voor een chemische castratie. Wens ons succes want de komende 10 dagen kan hij hierdoor vervelender dan ooit worden 😂 Het scheelt dat we hiervan 3 dagen in de auto zitten en vervolgens in Zweden bijna geen andere kip ehhh hond tegenkomen. Maar even serieus, ook hier hadden we best een beetje stress van. Een roes is toch altijd spannend en we waren bang dat er prostaat problemen waren. Gelukkig valt dit mee. Goed, toen samen onze spullen hier weer opruimen, inpakken en op naar de stad voor het afdroppen van de sleutels bij de makelaar (voor de huisoverdracht waar we niet bij zijn), sneltest (JOEPIE we zijn negatief getest en mogen de grens over), lunchen bij Bar Lokaal voor de allerlaatste keer (en dat met die ontzettende hoos- en hagelbui...), doei zeggen bij David zijn ouders, nog wat flitsbezoeken van vriendinnen hier in Zoeterwoude, maaltijd vooruit gekookt voor onderweg en tja, Mirre naar bed en daar zit ik dan deze blog te typen. Ik val zowat in slaap haha. 

Morgen is het dan zover en rijden we weg uit NL. Dank iedereen voor alle berichtjes en belletjes (ook als we ze niet konden beantwoorden). Zoals je hier kunt lezen was het onmogelijk om op een gegeven moment nog van alles te beantwoorden en wilden we graag de laatste dagen met onze naaste kring familie en vrienden doorbrengen. Niet omdat we onderscheid willen maken, niet omdat we je niet meer wilden zien, niet omdat we je niet meer wilden spreken, wel omdat we veel stress en vermoeidheid hebben meegemaakt, dat we even wat keuzes moesten maken. Wij zijn super dankbaar en in de komende twee weken verwachten we tijd en ruimte in ons hoofd te kunnen maken om wat reacties te sturen. 

Ps foto's ga ik niet meer redden. De volgende update is er één vanuit ZWEDEN! Joehoeeee! Tot later 😘