Winterhulp gezocht ⛄

Lieve mensen, wat vliegt de tijd! Voordat we aan een korte update beginnen het volgende. Want wat wil nu eigenlijk de titel van deze blog? Wij zijn op zoek naar hulp voor de maanden februari tot en met (half) april! Ben of ken jij iemand die zin heeft om met ons in dit prachtige winterwonderland tijd door te brengen en te helpen met het faciliteren van de groepen, neem dan contact met ons op! Naast de weken waarin we groepen hebben, zijn er ook weken waarin we vrij zijn en met elkaar de hort op gaan en leuke dingen in de omgeving gaan doen. Lekker ont-corona-en in de Zweedse winternatuur.  (onder in deze blog meer over hoe een week eruitziet). 

Ken je niemand maar wil je ons helpen? Deel dan vooral dit bericht in je kennissenkring! Tusen tack 👋😘

Sinds de vorige blog, is er alweer van alles gebeurd. David heeft zich hier in Zweden uit de naad gewerkt om alle sneeuwval op ons terrein in goede banen te leiden, flink veel te oefenen met het gele monster (sjofel, sneeuwschuiven) en alvast het raarste begin van de winter ooit mee te maken. Althans, zo werd het omschreven door onze 79-jarige buurman die zijn hele leven al in Zweden woont. Door de combinatie van sneeuwval, dooi, mintemperaturen en boven nul temperaturen - dit alles een beetje door elkaar - ontstonden er ijslagen her en der en dat is nou net waar je niet op zit te wachten. Vorige week hebben we echt een paar flinke dagen dooi gehad en dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat David alles sneeuw/ijsvrij heeft kunnen maken op de daken en we waarschijnlijk voorlopig even het dak niet op hoeven. Gelukkig is er inmiddels weer gewoon vrieskou en zitten we steevast in de mintemperaturen en ligt er nog een prima laag sneeuw. Kijk maar op de foto :) 

Zelf was ik tot 12 december in Nederland bij mijn ouders. Ik heb genoten van het weerzien van familie en vrienden! Het was wel lang, een hele maand niet in Zweden als gezin bij elkaar. Dus hoe fijn is het dat Mirre en ik hier inmiddels weer zijn. Dat was overigens nog een hele bedoeling, want de nacht voor vertrek, werd eerst Mirre ontzettend ziek (overgeven iedere 15/30 minuten). Ik sliep de hele nacht niet en werd vervolgens zelf ziek om 06.00 uur de volgende ochtend. En dat terwijl we om 08.30 uur op Schiphol moesten zijn. Zonder de hulp van mijn ouders was dit nooit gelukt. Wat een warm bad waren zij voor mij en Mirre (sowieso tijdens ons hele verblijf maar nu nog eens extra). En hoe moesten we dan verder met nog twee vluchten te gaan, terwijl we allebei iedere 30 minuten bleven spugen.... Ik mag in mijn handjes klappen dat Ilva een ticket op dezelfde vlucht had geboekt! Ilva komt ons helpen met de eerste wintergroepen van ons campingleven en besloot al eerder om tegelijk met mij en Mirre naar Zweden te vliegen. Wat ontzettend dankbaar ben ik dat zij ons erdoorheen heeft gesleept, twee zieke vogeltjes en ze hielp ons met alles! Zo lief! Helaas kwam er op Stockholm een extra uitdaging op ons pad, ik liet (stom stom stom) vallen dat Mirre niet helemaal fit was en dus mochten we niet op de vlucht mee. Veel te lang verhaal, ik heb gepraat als brugman maar het mocht niet baten. Dus daar ging Ilva op de vlucht naar Östersund richting David en hadden Mirre en ik het nakijken. We voelden ons overigens inmiddels allebei beter en waren gestopt met overgeven. Dat heeft ons uiteindelijk "gered", we mochten mee op de vlucht van 18.00. Dat werd uiteindelijk met vertraging iets van 19.00 uur en rond 20-en waren we dan eindelijk in Östersund! Toen nog met de auto richting Kallsedet, een rit van bijna 2 uur. Om 22.00 uur waren we thuis en konden we direct verder met de zorg voor Mirre, want die had het inmiddels tijdens de daling van de 2e vlucht niet gered om haar maaginhoud bij zich te houden, net als na de autorit... Maar goed, we waren thuis!!! Het heeft nog 4/5 dagen geduurd voordat Mirre de oude was, we hebben er rustig de tijd voor genomen, want wat een hoop gebeurd er voor dat kleine moppie. 

Inmiddels zijn we lekker op weg met de voorbereidingen voor onze eerste wintergroep (die we a.s. zaterdag de 25e ophalen): menu gemaakt, inkopen gedaan, wandelingen nagelopen, visgear voor het ijsvissen ingeslagen, reserveringen voor de sledehondentocht en het sneeuwscooteren zijn gedaan, kerstversiering opgehangen, hostel/groep accommodatie is aangekleed, bedden opgemaakt, stuga's nagelopen, de relaxruimte bij de sauna is weer picobello en de kerstbomen zijn opgetuigd. Ik kom weer een beetje bij met de betalingen en de administratie, de mailbox kunnen we langzaamaan gaan leegmaken en we hebben elke ochtend tijd voor een wandeling met elkaar en we testen recepten voor komende week. Kortom: het is hier lekker kneuterig en we hebben er zin in!! 

We hebben de kortste dag al gehad, en zo erg is dat helemaal niet eigenlijk :) in de ochtend beetje rustig aan ontbijten, wandelen zodra het licht is (of nog iets later) en als het in de middag eenmaal donker is, drinken we lekker thee, maken we vuur en rommelen we hier in ons huis. Kneuterig gezellig dus! 

Die wintergroepen, wat dat precies inhoudt. Via een reisbureau voor singels, ontvangen wij groepen van 7 personen die een hele week bij ons verblijven op basis van volpension en waarmee we een heel programma doorlopen. Hier kunnen we dus veel van ons enthousiasme in kwijt. We gaan ijsvissen, barbecueën, vuurtjes maken, sneeuwschoenwandeltocht maken, sledehondentocht, sneeuwscootertocht, bevroren waterval bezoeken, een dagje langlaufen (of skiën/snowboarden voor wie wil), chillen in de sauna, spelletjes doen en film kijken. Last but not least: het Noorderlicht spotten als aurora borealis zich laat zien...! 

Volg je ons trouwens al op Facebook en/of instagram onder Kallsedets Fjällcenter? Daar plaatsen we regelmatig foto's en updates :) Nou, dit was het even voor nu. Liefs en tot de volgende!