VIJF maanden later... De eerste blog over ons winterseizoen op de camping! Wat was het een fantastische en bijzondere tijd!
Tijd voor een update zodat jullie een beetje weten wat we hebben meegemaakt. De foto's passen niet altijd bij het verhaal, dan weet je dat 😎 Oh en we beginnen gelijk met een oproep voor de zomermaanden, hebben we dat maar gehad 😜
In de vorige post deden we nog een oproep voor hulp tijdens de winterperiode. Dank voor de deelacties! We zijn hierdoor supergoed de winter door geholpen! JOEPIE! We zijn ontzettend blij daarmee.
Daar waar ik in December enthousiast typte dat de administratie en mailbox weer een beetje in orde begonnen te komen, liep dat weer helemaal in de soep naarmate de winter vorderde. Eind december ontvingen we onze eerste groep, een echte vuurdoop voor ons! 7 gasten uit Nederland die Kerst en Oud&Nieuw met ons kwamen vieren. Samen met Ilva, die veel met Mirre is geweest, hebben we een mooie week neer weten te zetten voor onze gasten.
Na deze week hadden we een paar weken rust om te evalueren, te finetunen en de voorbereidingen voor de volgende groepen in te zetten. En af en toe te wandelen, lekker tv te kijken en vuurtjes te maken. Toen hadden we van 21 januari tot 5 februari twee weken gevuld met groepen. Waarna twee weken rust. In deze twee weken is Ilva terug naar Nederland gegaan en kwam Marretje voor vier weken onze kant op. Toen van 19 februari tot eind maart, vijf weken achter elkaar groepen! Dit was de grootste uitdaging voor ons als gezin. Vijf weken bijna tot geen eigen privé leven, alles met de groepen. Halverwege deze vijf weken kwam Annick ons team versterken. Een week lang waren we met dubbele hulp, dat was echt top.
Na deze week ging Marretje richting Nederland terug en is Annick nog drie weken gebleven. Er kwam steeds meer routine in onze werkzaamheden en dan gecombineerd met de opvang voor Mirre, kwam er serieus steeds meer tijd voor ontspanning. Het leek wel bijna een geoliede machine (als er niks tussendoor kwam dan, lees verderop) Het feit dat het steeds mooier weer werd en de zon weer over de bergkam heen kwam, maakte het tevens een noodzaak om zelf ook steeds meer momenten buiten in de zon te pakken 😉 Mee te gaan met wandelingen, mee te gaan met ijsvissen, sneeuwscooteren, een spelletje kubbs met de groep te spelen et cetera. En ook Mirre wilde steeds meer lekker buiten spelen en buiten zijn, dit maakte e.e.a. ook makkelijker natuurlijk. Aan het einde van de vijf weken waren we bijna verdrietig dat het erop zat haha.
Het programma wat we grofweg doorlopen voor de groepen is als volgt:
Zaterdags ophalen door David in Trondheim. Rond 20 uur aankomst terug in Kallsedet en dineren. Zondagochtend ontbijt en ijsvissen (en ja zeker we hebben ook echt met succes gevist). Lunch en dan zondagmiddag film kijken over de Sami. Zondagavond eten in de grillhut met vis uit het meer en ander lekkers. Maandags bijtijds op, ontbijten en dan gaat David met de groep naar åre, een bezoek aan de (deels) bevroren waterval, lunch op locatie en dan een sneeuwscootertocht onder begeleiding, de åreskutan op.
Terug in Kallsedet dineren, evt. spelletjes of kletsen, dat loopt bij iedere groep anders. Op dinsdagochtend gaat David met de groep sneeuwschoenwandelen (met van de tennisrackets aan je voeten zodat je niet te diep wegzakt in de sneeuw) de Gråsjön op. Een paar uur wandelen met als rustpunt lunch op de berg met ons eigen brood. Bij terugkomst wordt de sauna door David opgestookt waarna het weer tijd is voor het avondprogramma. Woensdag is de de wintersportdag in åre en donderdag de vrije dag die iedereen mag invullen hoe ze zelf willen. In de ochtend brengen we nog wel een bezoek aan Kolåsen, een mooi uitzichtpunt.
Dan kan wie wil nog een keer ijsvissen, de sauna nog een keer huren, wandelen of gewoon chillen. Soms trekken we kubbs tevoorschijn, soms eten we taart, het is met iedere groep wat de sfeer en het geheel brengt :) Dan vrijdag weer bijtijds op en dan gaat David met de groep weer naar åre voor de sledehondentocht. Daaromheen wat toeristische activiteiten en dan is het tijd voor het avondprogramma. Waarna op zaterdag het alweer inpakken geblazen is! De weken vliegen voorbij. Het omschrijven van wat we elke dag aten gaat een beetje ver, maar we hebben ons best gedaan met kaasfondue avonden,
Zweedse balletjes zelf gemaakt naar recept van een sterrenschef hier uit de buurt, zelfgemaakt zuurdesembrood, scones voor het ontbijt en regelmatig toetjes van créme brulée tot tiramisu en van crumbles tot chocoladetaart en dropijs. Zelfgebakken appeltaart en cheesecake, dadeltaart en quiches voor onderweg. Kikkererwtenstoof met Zweeds tunnbröd en zelfgemaakte erwtensoep met Nederlandse spliterwten. Ugns pannkaka (een soort hele grote pannenkoekentaart), warme choco met slagroom en glögg (een soort gluhwein). Nou wellicht staat dan wel ongeveer alles beschreven, dan heb je maar een idee 😋
Te bedenken dat in de tussentijd van het programma, waarbij David zich daadwerkelijk als een echte reisbegeleider ontpopt heeft, er hier door de achterblijvende partij van alles geregeld moet worden. Maaltijden voorbereiden, taarten maken, lunches voorbereiden, schoonmaken, stofzuigen. Het grootste deel van de tijd met Mirre erbij. Maar in dat laatste kwam in januari langzamerhand verandering. Mirre mocht eindelijk de 2e/3e week van januari beginnen met wennen op de opvang (förskola).
Dat heeft zich met kleine stapjes opgebouwd en eenmaal in februari konden we Mirre regelmatig een hele dag (van een uur of 9 tot een uur of 15 a 16) brengen. En dan sliep ze ook daadwerkelijk in een hutje buiten in een speciale kinderwagen van de opvang. Dat begon met 15 minuten en inmiddels meestal ongeveer een uur. Dat betekende haast maken in de ochtenden voor mij (ik bracht Mirre altijd omdat David met de groep op pad gaat) plus voor de achtergebleven hulp een dag alleen om alles voor te bereiden en met Banjer te zijn en hem uit te laten. Wat gaf dat een lucht voor mij!
In de tijd dat Mirre op de opvang was, had ik tijd om op mijn laptop in de buurt van de opvang aan de mailbox en de administratie te werken bij vrienden waar ik superlief een plekje aan het bureau mag gebruiken. Ook nog eens gezellig 💛 En dan haalde ik Mirre weer op eind van de dag. (heen en weer rijden is geen optie want het is 40 minuten rijden heen en ook weer 40 minuten terug)
Op zaterdagen was het soms bikkelen, als David de ene groep ging weg brengen en vervolgens een nieuwe groep ophaalde, maakten we hier in de tussentijd de accommodatie schoon en bereidden we het avondeten voor. Voor David lange rijdagen, gelukkig kan hij dat goed! De was stapelde zich dan op en gelukkig hadden we soms een tussenweekje om dit op te ruimen, onszelf een beetje rust te gunnen en weer voor te bereiden voor de volgende groepen. Het was natuurlijk wel meer dagen bikkelen haha, maar die zaterdagen waren extra interessant 😛
In de week van de kerstvakantie was een nicht van David hier nog een paar dagen met haar gezin. Ontzettend leuk dat ze hier zijn geweest. We hadden helaas weinig tijd, alleen op de vrije dag een beetje kwalitijd...
Over dat "als er niks tussendoor kwam" gesproken... Bij de groep die op 29 januari aankwam, kwam er een flinke tegenslag op de weg van het vliegveld naar ons. Winterse omstandigheden en de motor van onze personenbus (we hebben een bus waarin we 8 personen kunnen vervoeren overgenomen toen we de camping begonnen) scheidde er mee uit. In de middle of nergens, In Noorwegen. Stond David daar dus met 7 gasten en een extra persoon die een weekje voor Ilva langs kwam. Dat maakte dat met David erbij ze met zijn 9en in de middle of nergens stonden...En het is nogal lastig om vervangend vervoer te vinden voor 9 personen😆 Plus het feit dat onze bus ook afgevoerd moest worden naar een garage.
Eind goed al goed een soort van: uiteindelijk deed de verzekering (gelukkig hebben we een goede verzekering) goed zijn werk, kwam er een flinke taxibus vanuit Noorwegen die de groep naar ons heeft gereden (aankomst middernacht, allemaal hongerig dus nog een maaltijd voorgeschoteld) en werd onze bus naar de dichtstbijzijnde garage gebracht. Niet voor ons overigens. Dus toen onze eigen bus eenmaal weer gemaakt was moesten we iets bedenken om die op te kunnen halen. Dat deden we uiteindelijk met de bus die we in Östersund hebben gehuurd om de groep de rest van de week mee te kunnen vervoeren. Want tja die taxibus reed die bewuste avond weer gewoon weg en leuk dat de groep hier was maar vanuit ons kun je niks zonder vervoer 😜
Het hele programma omgegooid zodat we de eerste dagen alle activiteiten rondom ons verblijf konden doen zodat we tijd hadden die bus hier te krijgen. (met MEGA veel dank aan vrienden van ons die toevallig in Östersund, dit is twee uur heen en twee uur terug voor ons, moesten zijn en de bus voor ons alvast dichterbij huis hebben gebracht op 40 minuten rijden zodat David vervolgens met de avond openbare bus weer naar hun toe kon en de bus deze kant op kon rijden)
Al met al een fantastische week gehad met deze groep, en alles gelukt. Toen we de huurbus eenmaal ook weer samen terug hadden gebracht naar Östersund door met zijn 2en achter elkaar aan te rijden (we hebben hier nog een privé Ford Focus), was het een mega opluchting.
Er kwam nog meer tussendoor. David gleed tijdens één van de vele sneeuwschuif acties op ons dak uit en moest zich ergens aan vastpakken.
Dat ging even mis. Ik kreeg een belletje want ik was aan het werk in Kall... Als de wiedeweer naar huis, David opgehaald en naar de eerste hulp in Järpen. Daar moest een snee in zijn hand worden gehecht. Wederom met MYCKET / veel hulp van onze vrienden uit Kall. Want ik moest inmiddels ook Mirre weer ophalen van de opvang. Redelijk snel hersteld. Gelukkig want we hadden ontzettend veel sneeuwschuif werk te doen plus er kwamen weer nieuwe groepen. Maar ook hier heeft mijn hart een flinke optater van gehad😅
Toen kwam het volgende... De bus scheidde er weer mee uit! Nu wat anders.. Dus gewoon dikke pech voor ons. Gelukkig was dit iets dichter bij huis, maar wel tijdens een dag uit in åre. Wederom hebben we dit weten op te lossen en konden we voor 1,5 dag een oude caravelle personen bus uit Järpen huren (met behulp van onze fantastische tolk 😍) en werd onze bus gesleept naar de plaatselijke garage die hem supersnel konden fiksen.
Last but not least.... is David tijdens het skiën ernstig slecht terecht gekomen bij een val waardoor zijn schouder uit de kom raakte en hij met spoed naar het ziekenhuis toe moest om dit te laten goed zetten. AUW dit deed echt ontzettend veel pijn! En dat hoor je David niet snel zeggen. Flinke stress bij mij, het zou wel eens een lang herstel kunnen worden. Uiteindelijk met behulp van een gast die wel wilde rijden op de winterse wegen (plus hier in Zweden mag iedereen in je zakelijke auto rijden en ben je goed verzekerd hiervoor) kwam iedereen weer thuis en had David een paar dagen dat hij niet hoefde te rijden.
Verder alle noodscenario's bedacht, maar David zou David niet zijn als hij snel genoeg voldoende hersteld zou zijn om zijn reisleiderschap weer op te pakken. Her en der een tilletje van deze en geen, de gasten moesten nu echt hun gaten voor het ijsvissen zelf boren en qua koken waren we ook echt even op onszelf aangewezen (en waarschijnlijk voor David regelmatig op zijn tanden bijten vanwege de pijn...). Maar het herstel ging redelijk vlot en ook al is het nog niet helemaal voorbij, het gaat voldoende dat we allemaal kunnen functioneren.
In de groepen hebben we ook nog wel wat gehad. Een gast die tijdens het elanden spotten uitgleed en een gebroken elleboog bleek te hebben. Ze waren dichterbij het ziekenhuis dan bij huis dus met de hele groep terug richting het ziekenhuis en daar met zijn allen wachten dus pas tegen 20en terug en aan het eten. Her en der een ongelukje tijdens de sneeuwscootertocht en ook wel regelmatig flink snotterende gasten 🙈.
En ook nog heel veel leuke dingen! Niet te vergeten de vele noorderlicht spotavonden! Want ja, dat is onderdeel van onze reis. En we kunnen niets garanderen helaas, maar gelukkig hebben we het toch regelmatig kunnen spotten. Een paar groepen hadden wat meer geluk met spectaculaire lichtshows, een paar wat minder met een flauw streepje en ik denk een tweetal groepen die niets hebben gezien. Wat ook kan komen door vroeg naar bed te gaan 😉 Het mooi op de foto krijgen van het Noorderlicht is dan wel weer een tweede, gelukkig hebben we veel tips en tricks weten op te sporen en waren er mensen met camera's waarbij het heel goed lukte.
Het wildspotten was ook fantastisch! Wat hebben we veel sporen ontdekt. Wat hebben we veel reeën op de camping gehad en van dichtbij kunnen zien op onze wildvoerplek tussen de twee panden in. En onderweg naar åre elanden en rendieren spotten! Heel sporadisch hebben we die ook hier op ons terrein gehad. Hoenders, vossen, sneeuwkonijnen en talloze kleine vogelsoorten, een zeearend. En de laatste tijd weer kraanvogels. Het is echt zo bijzonder mooi!
Toen ik in december terug was, hebben we een avondje gegeten bij buren (op 40 minuten rijden). Een Nederlands gezin dat hier ruim 13 jaar woont. Het blijkt goed te klikken en we hebben er inmiddels een beregezellig regelmatig ontmoeten bij :) Ik werk er bijna elke week twee keer als Mirre op de opvang is en zo om de zoveel tijd spreken we bij elkaar af. Het is niet om de hoek dus vaak maak je er qua tijd iets meer van dan een "avondje borrelen" of een "kopje koffie". Het is ontzettend fijn om deze vrienden ontmoet te hebben 💚
En inmiddels is Yvette haar familie langs geweest: mijn ouders en broer met gezin! Wat fijn om met elkaar tijd door te brengen, vrij te zijn en leuke dingen te doen. Zo deden we ook dingen voor het eerst met hen, zoals ons nieuwe wafelijzer invetten en testen, in åre met het oude toeristische treintje een stukje de åreskutan op (de gondel helemaal de berg op was dicht vanwege wind), het zwembad bij de opvang afhuren voor een uur om met elkaar lekker te plonzen en door de sneeuw en het bos naar het meer aan de andere kant wandelen dan we normaal doen. En gewoon lekker ontbijten, lunchen en avondeten met elkaar. Af en toe een biertje in de avond en daarnaast heel veel ravotten voor de nichtjes onderling.
Gillen, rennen springen, in de sneeuw spelen, sneeuwengels maken, van de glijbaan af, in en uit onze buffetkast (Mirre haar favoriete speelplek), Zweedse kinderliedjes kijken, Juf Roos kijken, fietsen in de receptie en natuurlijk ook af en toe onderling gedoe 😊 Verder maakten we mooie wandelingen met elkaar en hadden we daar mooi twee rugdragers voor in onze babyuitzet gekregen van vrienden en familie 🙏 De mannen deden nog wat klusjes maar wel zo weinig mogelijk want het was wel echt vakantie!
Straks als mijn ouders weer komen over 2,5 week, dan gaat het echte klussen beginnen. Zo wisselden zij onze spijkerbanden terug naar de zomerbanden van zowel de Ford als de Volkswagenbus. En werd het loading dock met slagboom weer even recht gezet. Mijn moeder en ik verzetten veel administratie werk. Want tja, het kan niet uitgesteld blijven worden nu bijna ons eerste boekjaar erop zit... Dan moet er officieel een jaarrekening en van alles aankomen en de boekhouder heeft ons nu wel echt een deadline gesteld 😵 Gelukkig hebben we inmiddels alle dagomzetten erin staan en kunnen we nu beginnen aan alle uitgaven die we gedaan hebben.
Inmiddels zijn onze warmtekabels van de waterleidingen onder de grond uitgezet en blijven we vanaf nu (op afgelopen nacht na dan waarin weer nieuwe sneeuw viel...) wel in de plus 0 temperaturen. Er is afgelopen jaar ontzettend veel sneeuw gevallen waardoor het tijd nodig heeft om weg te gaan. Maar wie weet dat komende week met de vele voorspelde regenbuien het ineens hard gaat. Dan hopen we dat het terrein snel opdroogt zodat we eind van de maand open kunnen met de camping! Over stroom gesproken, we hebben nog een stroomuitval (HELP) gehad en toen hebben we de kaarsjes moeten opzoeken, zie foto. Gelukkig bleek het een korte stroomstoring want we zagen onze vriezervoorraad er al aan gaan. He Ed, over noodgeneratoren gesproken 😂 En we hebben nog zo ontzettend veel to-do's voor we het seizoen ingaan maar weet je... Als het komend seizoen niet lukt, hebben we nog wel weer een jaar. En nog een jaar. Er moet ook wat te wensen blijven haha. Hieronder nog een foto van David met zijn "gele monster" waarmee hij al het grote sneeuwschuifwerk doet op het terrein. Als we langs de schuur lopen zegt Mirre inmiddels al "monser".
Gelukkig hebben we wel wat officiële zaken weten te fiksen de afgelopen winter. Zo is onze Ford inmiddels geïmporteerd en hebben we een Zweeds nummerbord (dit bureaucratische proces heeft echt heel lang geduurd!). Verzekerd en al betalen we nu hier wegenbelasting en kunnen we eindelijk in Nederland dit soort dingen opzeggen en achter ons laten. De afsluiting van de belasting in Nederland loopt inmiddels ook voor ons laatste jaar. Ik heb na het ontvangen van mijn persoonsnummer, een aanvraag gedaan om mijn rijbewijs om te zetten naar een Zweeds rijbewijs. Dit leek de beste oplossing voor een Zweeds ID. Dit heeft de bank namelijk nodig zodat we eindelijk ons Bank ID kunnen krijgen, waarmee we online zaken kunnen gaan regelen.
Tot nu toe hebben we gebruik gemaakt van een soort tijdelijk in de lucht bank ID zodat we in ieder geval betalingen konden doen en online konden inloggen voor onze bankzaken. Maar al het andere zoals belastingen, verzekeringen, telefooncontracten, energierekeningen, alles gaat nu nog per post omdat we dat Bank ID nog niet hebben. Maarrrrrr... na 6 weken gewacht te hebben, mocht ik langskomen in Östersund (tja....) voor een foto voor mijn rijbewijs en ik kan morgen dan eindelijk mijn rijbewijs ophalen. Dan nog een rit naar åre naar onze bank en dan lijkt het eindelijk voor mij geregeld te zijn. Voor David hebben we gewacht tot zijn ritjes richting Noorwegen erop zaten omdat je je rijbewijs ook echt moet opsturen en met een kopie weet je het maar nooit in het buitenland. Dus die gaat morgen in de brievenbus!
Mijn ouders komen dus eind mei voor 6 weken! Wat fijn deze hulp en ontzettend gezellig natuurlijk 💜 En David zijn broer uit Nieuw Zeeland komt ook eind mei aan! Die hebben we inmiddels al iets van 4 jaar niet gezien dus daar kijken we erg naar uit. David zijn ouders komen ook rond die periode dus het wordt een gezellige familie bijeenkomst.
Nog een vraagje: ben of ken jij iemand die ons kan helpen met de vertaling van onze website naar het Duits? (hier mag prima een vergoeding tegenover staan, het gaat ons vooral om de betrouwbaarheid van de vertaling)
We zijn vast nog van alles vergeten... Tijdens het foto's uitzoeken om bij deze post te plaatsen, komen er nog zoveel herinneringen terug. Het is echt teveel om op te noemen en het zijn teveel beelden om uit te zoeken en alles te kunnen laten zien... We hebben zo ontzettend veel mee gemaakt! Maar dit geeft jullie alvast een aardig beeld. En bij vragen mag je ons altijd appen, bellen of mailen of hieronder reageren in de comments 😘😎
Hier zie je Mirre ijsvissen. Te schattig gewoon. Ik bedoel, niet dat ze langer dan 5 a 10 seconden de hengel vast houdt, maar gewoon....
Soms heb je van die geniet momentjes zoals ik daar met die wafel, met mijn bledder in de zon. JOE. Leef het leven.
En zoals hier toen ik eindelijk een dagje mee kon met de groep omdat we fijne hulp hadden. Een fantastische mooie zonnige dag, het was een feestje! Vanaf hier ging het bergopwaarts met mijn weekbesteding en kwam ik ook lekker veel buiten 🙌 En aten we appeltaart in de zon (Annick en Marretje 😘) En deed ik met met Kubbs met de gasten. En had ik soms ineens extra tijd om een cheesecake te bakken of een broodpudding. In mijn element dus.
Lieve Yvette en David en Mirre en Banjer natuurlijk.
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend leuk om jullie leven te mogen lezen👍
Geniet van alle mooie dingen
Liefs van Renske en Jeroen
Zo leuk dat jullie de blogs lezen en berichtjes posten! :) Liefs van ons!
Verwijderen